DE NATIONAAL VOORZITTER
Na S.K.O.O.K. ging het naar het Vervolmakingcentrum te bevingen bij St.Truiden, dat toen sinds kort de wapenschool was voor het niet-technische personeel van de Luchtmacht. Daar behaalde hij in 1964 zijn VVE-brevet. Door zijn nogal grote gestalte, werd hij al vlug geselecteerd door Kapitein P. Mamet om de opleiding van Militaire Politie te volgen te Evere. Blijkbaar had hij geen ambities om een ‘matrak’ te hanteren en al vlug zat hij terug in Bevingen als volwaardig VVE’er. Tot 17 februari 1968, datum van zijn overplaatsing naar het Centrum voor Militaire Vorming van de Luchtmacht (C.M.V.) te Koksijde, was Eric Van Heuverswyn jeepoverste in de mobiele sectie. In Koksijde bloeide zijn capaciteiten als onderrichter pas goed open. Op 1 september 1986 besliste het auditteam van de luchtmacht dat hij moest overgeplaatst worden naar…de 9de Wing Training te…Bevingen. Na twee jaar Schoolsmaldeel aldaar, keerde hij terug naar zijn eigen streek. Vanaf 19 september 1988 maakte hij terug deel uit van het Opleidingscentrum van Koksijde. In 1991 werd hij tot Adjudant-chef benoemd. Het CMV vroeg hem de taak van eenheidsadjudant waar te nemen in het 2de Smaldeel, een functie die hij ten harte nam. In deperiode 1968 tot 1991,heeft hij zo’n 8280 rekruten opgeleid. Voor al het personeel dat nauw betrokkenwas bij de rekrutering en opleiding van onze “miliciens”, kwam de opschorting van de
dienstplicht als een donderslag bij heldere hemel. Ten gevolge van deze“beslissing” werd het
Centrum voor Militaire Vorming overbodig en werd de eenheid ontbonden op 20 mei 1994. De dag
van zijn mutatie naar de Flight Actieve verdediging van T.C.C./R.P. Semmerzake (het tegenwoordige
Air Traffic Control Center) werd bepaald, 11 juli 1994. In 1996 werd hij eenheidsadjudant van het
smaldeel VS (Verdediging & Steun).
Na het initiatief voor het inrichten van een tentoonstelling m.b.t. de VVE werd hij, in juli 1998, terug
naar zijn thuishaven, Koksijde, overgeplaatst, alwaar hij, als ombudsman, op 1 juli 2002 met
pensioen ging daar hij de ouderdomsgrens bereikt had. Onmiddellijk liet hij zich inlijven bij de
actieve reserve van de eenheid waar hij in 2006 uiteindelijk definitief de luchtmacht vaarwel zegde.
Eencarrière van 40 jaar (plus 4 jaar) bij dezelfde werkgever is niet niks.
dienstplicht als een donderslag bij heldere hemel. Ten gevolge van deze“beslissing” werd het
Centrum voor Militaire Vorming overbodig en werd de eenheid ontbonden op 20 mei 1994. De dag
van zijn mutatie naar de Flight Actieve verdediging van T.C.C./R.P. Semmerzake (het tegenwoordige
Air Traffic Control Center) werd bepaald, 11 juli 1994. In 1996 werd hij eenheidsadjudant van het
smaldeel VS (Verdediging & Steun).
Na het initiatief voor het inrichten van een tentoonstelling m.b.t. de VVE werd hij, in juli 1998, terug
naar zijn thuishaven, Koksijde, overgeplaatst, alwaar hij, als ombudsman, op 1 juli 2002 met
pensioen ging daar hij de ouderdomsgrens bereikt had. Onmiddellijk liet hij zich inlijven bij de
actieve reserve van de eenheid waar hij in 2006 uiteindelijk definitief de luchtmacht vaarwel zegde.
Eencarrière van 40 jaar (plus 4 jaar) bij dezelfde werkgever is niet niks.
Copyright © 2014 by Nvvve-Anuuda • All Rights reserved •
Sommige mensen vinden het grotesk om zichzelf op deze wijze op te hemelen. Persoonlijk vind ik normaal dat de leden weten met wie ze om gaan. Vooral voor de groep mensen die niet in de mogelijkheid zijn om Verplaatsingen uit te voeren, zodat ze praktisch nooit persoonlijk in contact kunnen komen met de voorzitter of andere bestuursleden.
Ik stel mij dus voor. Men zou het ook als een soort curriculum vitae kunnen beschouwen
.
Adjudant Majoor Eric Van Heuverswyn werd in 1946 met de helm geboren te Nieuwpoort en studeerde er aan De Rijksschool. Van kindsbeen af zat het ‘militaire’ hem in het bloed, zowel het spel als zijn interesse was georiënteerd naar het militaire uniform. Blijkbaar kwam dit door het feit dat de koude oorlog volop aan de gang was tijdens zijn kinderjaren en er met de regelmaat van de klok militaire oefeningen gebeurde in en om zijn stad. ’s Avonds hoorde hij de soldaten, op pas en al zingend, door zijn straat marcheren naar het kamp van Lombardsijde. In plaats van de studierichting van publiciteitstekenaar te nemen, wat de wens was van zijn ouders, nam hij op 1 oktober 1962 tram, trein en bus naar de School voor Kandidaat Onderofficieren van de Krijgsmacht (2 S.K.O.O.K.) te Zedelgem. In het selectiecentrum, beter gekend onder de naam ‘Het Klein Kasteeltje’ gaf hij de voorkeur zich te engageren bij de Luchtmacht.
Ik stel mij dus voor. Men zou het ook als een soort curriculum vitae kunnen beschouwen
.
Adjudant Majoor Eric Van Heuverswyn werd in 1946 met de helm geboren te Nieuwpoort en studeerde er aan De Rijksschool. Van kindsbeen af zat het ‘militaire’ hem in het bloed, zowel het spel als zijn interesse was georiënteerd naar het militaire uniform. Blijkbaar kwam dit door het feit dat de koude oorlog volop aan de gang was tijdens zijn kinderjaren en er met de regelmaat van de klok militaire oefeningen gebeurde in en om zijn stad. ’s Avonds hoorde hij de soldaten, op pas en al zingend, door zijn straat marcheren naar het kamp van Lombardsijde. In plaats van de studierichting van publiciteitstekenaar te nemen, wat de wens was van zijn ouders, nam hij op 1 oktober 1962 tram, trein en bus naar de School voor Kandidaat Onderofficieren van de Krijgsmacht (2 S.K.O.O.K.) te Zedelgem. In het selectiecentrum, beter gekend onder de naam ‘Het Klein Kasteeltje’ gaf hij de voorkeur zich te engageren bij de Luchtmacht.
In 1999, en dit op voorstel van meerdere bezoekers op de expo VVE-UDA, nam Eric de draad op van de ooit gestichte vereniging. Deze eerste poging in 1950 door Luitenant Nicolas, heeft slechts één jaar bestaan. Dit was een nieuwe uitdaging voor Eric en zette zich 110 % in om der mensen warm te maken tot toetreden wat niet steeds van een leien dakje liep. Veel mensen zijn apatisch geworden. Ze weten dat we steeds (VVE-UDA) een vergeten deel waren van de luchtmacht, maar willen zich niet inzetten om deze begrippen van weleer teniet te doen. Zelfs sommige oversten die een bepaalde hogere functie hadden in de VVE-UDA, ik noem noch namen noch rangen, zijn defaitistisch ingesteld en dachten zelfs dat de opgerichte vereniging slechts enkele jaren zou bestaan om dan te verdwijnen in het niets. Niets is minder waar. de vereniging is sterker dan ooit te voren. We zijn een Vaderlandslievende Verenigingerkend door Defensie en geen kaartersclub, zoals sommige menen te denken. Het is door een sterke band te scheppen en dit kan door uw lidmaatschap te bevestigen, dat we ons kunnen waar maken.